σέβας

σέβ-ας, τό, only nom., acc., and voc. sg.; pl.

A

σέβη A. Supp.755

, as if from σέβος, τό: ([etym.] σέβομαι):—reverential awe, which prevents one from doing something disgraceful (cf. σέβομαι)

, σ. δέ σε θυμὸν ἱκέσθω Πάτροκλον Τρῳῇσι κυσὶν μέλπηθρα γενέσθαι Il.18.178

;

αἰδώς τε σ. τε h.Cer.190

; also awe with a notion of wonder,

σ. μ' ἔχει εἰσορόωντα Od.3.123

, 4.75, cf. 142, etc.: generally, reverence, worship, honour,

σ. ἀφίσταται A.Ch.54

(lyr.);

σ. τὸ πρὸς θεῶν Id.Supp.396

(lyr.): c. gen. objecti, Διὸς σέβας reverence for him, Id.Ch.645 (lyr.): c. gen. subjecti,

πάγος ἄρειος, ἐν δὲ τῷ σ. ἀστῶν Id.Eu.690

; so εἰ. περ ἴσχει Ζεὺς ἔτ' ἐξ ἐμοῦ ς. S.Ant.304.

II after Hom., the object of reverential awe, holiness, majesty,

σ. Τροΐας Sapph.Supp.5.9

;

δαιμόνων σ. A.Supp. 85

(lyr.); γᾶ, πάνδικον ς. ib.776 (lyr.); θεῶν σέβη ib.755, cf. E.Med.752; Ἥλιε, . . Θρῃξὶ πρέσβιστον ς. (as Bothe and Lob. for σέλας) S.Fr.582; σ. ἐμπόρων, of a funeral mound serving as a land-mark, E.Alc.999 (lyr.): hence periphr. of reverend persons, ὦ μητρὸς ἐμῆς ς. A.Pr.1091 (anap.); σ. κηρύκων, of Hermes, Id.Ag.515;

σ. ὦ δέσποτ' Id.Ch.157

(lyr.), cf. E.IA633; Πειθοῦς ς. A.Eu.885; τοκέων ς. ib.546 (lyr.); Ζηνὸς ς. S.Ph.1289; of things,

σ. μηρῶν A.Fr.135

;

χειρός E.Hipp. 335

;

σ. ἀρρήτων ἱερῶν Ar.Nu.302

.

2 object of awestruck wonder,

σ. πᾶσιν ἰδέσθαι h.Cer.10

: πᾶσι τοῖς ἐκεῖ σέβας, of Orestes, S.El.685; of the arms of Achilles, Id.Ph.402 (lyr.).